Derya Avşar - Hasköy

Yaylalarını bıraktın dağların yamacına
Kurdu, kuşu, taşların yavan kolarında
Suları kurudu kayalıklar ardında
Boyun büktü eteğinde çiçek açan dağlarda
Hasköyünü terk ettin,
Gittin şehir hayatını sardın kollarına

Sırtladı göçünü bir garip insan
Toprağın bereketi kaldı arkadan
Gittin, gömüldün beton yığınları arasına
Satıldı mertliğin özü bir çay parasına
Hasköyünü terk ettin,
Gittin şehir hayatını sardın kollarına

Boy boy buğday taneleri serpişirdi tarlalarında
İneğin, tavuğun, kazın besinleri bitmezdi berektli ağılında
İnsanı dinçti, hayvanı alır düşerdi yola sabahtan
Dağı, çayırı, bayırı yemyeşil etekleri derya
Misafir perverdi köyün sıcak insanı candan
Hasköyünü terk ettin,
Gittin şehir hayatını sardın kollarına

Köyünü, köylünü tanımaz oldun
Kibarlık yaparken, insanlıktan oldun
Dününü unuttun, bugünden oldun Şehirden kovuldun, köyüne dönmez oldun
Köyün havasından suyundan kaçtın, şehirde boğuldun-
Sen kendi yolunu kendin şaşırdın
Hasköyünü terk ettin,
Gittin şehir hayatını sardın kollarına

Köyüne okul istemedin, yol yaptırmadın
Sıkıntısını kimseye çaktırmadın, köyünü yüz üstü bıraktın
Ölümsüz kalmasın diye, bir fidan diktirmedin
Taştan duvarları yıkıldı, yolları belirginsizleşti
Doğduğun köy 'hasköy' köyün nerede sen neredesin?
Sefaleti çöktü köyümün üstüme, terk edişi gözlerimde büyüdü
Hasköyünü terk ettin,
Gittin şehir hayatını sardın kollarına

Köyümü istiyorum sevgi ile koşuşturan
Sevgi besleyen insanını istiyorum
Ne olur uyanın köyümüz kimbilir ne haldedir
Ne olur sevgiler çoğaltın ve köyümüze yol alın
Ne olur sevgiler çoğaltın köyümüze okul alın
Hastaneler yaptırın şifa dağıtın...
Hırslı insan yutan şehri satın
Köyümüzde yuva kurun, köyümüzde çocuk büyütün
İnsan yutan şehri satın, hasköyümüze yol alın'...