Güldürebilmek bir insanı meziyettir
Ya ağlamak
Ağlatmak günahtır
Meziyetle başlamıştı aşkımız
Her an güldürürdün beni
Ve ben en çok
O gülen yüzünü sevmiştim
Oysa şimdi her gün ağlatıyorsun
Dövüyorsun
vurduğun yerlerim uyuşmuş
Acımıyor bile
Bir zamanlar sevgiyle okşuyordun
Sevmeye kıyamazdın
Zaten en çok
O severek geçen yılların
Ardından ağlıyorum
Bir hayale dönüştü o güzel yıllar
Güzelim yıllar nasıl böyle çirkinleşti
Nasıl bu hale gelebildi
O büyük aşkı yaşayan
Nasıl böyle bir canavara dönüşebildi
Her kesin gıpta ettiği bir aşktı; yaşadığımız
Herkes alkışlarken bu aşkı
Ben eziliyorum,küçülüyorum
Aşk adamı canavara döndü
Kimse bilmiyor
Kimsenin bilmediğini ben biliyorum
Utanıyorum seven bir yüreğin
Bir canavara dönüştüğü karşısında...