Pamuk gibi yüreğin
Nasıl bu kadar taş kesti?
Tek damla gözyaşım aksa
Yere düşmesine izin vermezdin
Tuzunu tadar yutardın
Şimdi bana git gelme diyorsun
Gitmesine giderim
Ama kalbimi sükemem ki...
Bazen sana kızıp küserdim
O an bile çok komik olurdum
Gözlerim dolar küfrederdim
Seni seviyorum diye bağırırdım
Biz imkânsız sevdik derdin
İmkânsızın kollarındayken
Sana kavuşmuştum
Şimdi imkânsız deyip gidiyorsun
Gitmelerin yarım bıraktı beni yar
Gözlerinin daldığı yerde
Sevdamı büyütüyorum ben
Güne güzel gülüşünle başlıyorum
Akşam yatağıma
Sevdanı hissederek giriyorum
Günlük yaşantımın en büyük payısın
Beni oluşturan en büyük parçasın
Beni benden alsalar bir sen kalırsın
Sen dünyamın en güzel yanısın
En vefasız ama
Aşk şiirimin en anlamlısısın
Sen ya sen ne yaptın yar?
Beni yüreğinden söküp attın mı!
Yoksa kinle, nefretle
Süsleyip zehirledin mi sevdamı!
Kan doğrayıp,
yudum yudum içtin mi aşkımı?
Belkide rüzgara savurdun
Dağıldı benden her bir parça
Ayaklarına sermiştim zaten beni
Sana çiynetmiştim ezip geçmiştin de
Gelene gidene parçalat diye değil yar
Sev sar sahip çık bırakma
Bırakma desemde bırakıldım
Sevdim inandım kandım ama yanıldım
Yaranamadım yar yaranamadım...