Deniz Timur - Senden Yola Çıkınca

senden yola çıkınca dört mevsim önce
neler kaybettiğimi sakın sorma
aklımda o gülüşün
içimde bir buz kıragı beni yakmakta
dört mevsim önce
bilmiyorum gündüz müydü gece mi
zamanı o gün yitirdim
sen buldun mu hiç sormadım
işte o gün
gün geceye devrilirken aklımda
sen susuyordun konusmalarımızın arasında
ben de susuyordum konuştukça
aklım olurları olmaz ederken
sen düşlerini avuçlarıma sererken
kimbilirdi ki ben senle doluydum
gözlerimde sende kalan her şey
bakmasınlar içime görünmesin hiçbir şey
diye düşerken yollara aklımda sen
aklımda gülüşün ve aklımda gözyaşlarım
tutarken elimden yalnızlık, suskundum
çaresiz bıraktın beni kaf dağının ardında
alıp götürdü bir rüzgar beni
güneş doğmayan şehrin sabahına
şimdi içimde dört mevsim önce
gözlerinde gördüğüm güneş
aydınlatmakta içimi
ben kapayınca gözlerimi
sen belki kaybettim sandın
ben seni kaybederken kazandım
senden sana son defa şiirler yazdım
ay ile baktım gözlerine
gördüm içinde düşümü
düştüm içinden içine
aklımda serin nefesin
yüzümde gözlerin kaldı
bakma bana öyle, bakma baktıkça içimi eritiyorsun, yapma
susma, konuş kulaklarımda sesin kalsın
dört mevsim önce herhangi bir gece
söylesene neydi o içimden geçen
beni en derin uykulara salan neydi
sen en güzel,
bakmadan gören gözlerini ver
ver bana tutsak kaldım içinde
gözlerinin zindanları sensizmiş oysa
asılsız ihbarlarla yaktım kendimi
ölüm ilanı verdim en fiyakalısından
haberin olsun ölüyorum gözlerinin karasından
şimdi bir kıtadan ayrılan iki ada olduk seninle
bilmem kaçıncı jeolojik zamanda
üzülme sakın ben unuttum adımı
kuşkuya mahal yok yaşamayan bir adamdım
değiştim zamanla değişmeyen zamanda
bir çığlık oldum sesimde
sesimde yankılandım
kendi kendimi tuttum yüreğinden
canımı canımdan çıkardım
ağladım, döktüm gözyaşlarımı kendime
artık içine kanayan bir yaraydım
belli ki az kaldı zamanım
salıverdiler beni sevdadan yılkı atları gibi
ben de kendimi sevdasız çayırlara saldım
sonra döndüm özüme
özümde buldum kendimi, sustum
derin bir sessizlik oldu yüreğimde
sonra mühürledim kalbimi
sonu gelmeyen son keremde
açtım kollarımı iki yana
savurdum kendimi rüzgara
baktım son defa kendime
kendimde seni buldum, ben buldum
seni buldum, seni kaybettim...