Davut Arkan - Yorgunum

Yorgun kaldırımlar gibi bedenim
Hayatım geçiyor bitti nefesim
Tükendi takadım kesildi sesim
Hayatın derdine düştüm yorgunum

Yıllar öncesine dönmek istesem
Mümkünmü kardeşim ömrümü versem
Ne çıkar bahtıma yarını bilsem
Hayaller peşinde koştum yorgunum

Döktüğüm göz yaşı çektiğim çile
Ne gündüzüm kaldı nede bir gece
Nefesim tükendi hep hece hece
Kabuslar içinde kaldım yorgunum

Gerçekten gülüşü özlüyor yüzüm
Kendime tesirsiz ne fayda sözüm
Kurudu can suyum bozuldu özüm
Yılların arkasında kaldım yorgunum

Bu çile kardeşim bitmek bilmiyor
Gözümün feri yok beni görmüyor
Ne haldesin diye kimse sormuyor
Vefasızlar içinde kaldım yorgunum
Dünya benim olsa ne işe yarar
Yaradan hesabı mahşerde sorar
Tek çelsede çıkar o kesin karar
Dertlerin altında kaldım yorgunum

Nereden gelmişiz unutmadık biz
Dünyadan göçeriz elbet hepimiz
Kimizki kardeşim neye sahibiz
Geçmişin içinde kaldım yorgunum

Bir ömür dediğin gelir geçerde
Sorarlar elbette yaptığın nerde
Bir çare varmıdır acep bu derde
Çaresizlik içinde kaldım yorgunum

Çare tükenmişse tek çare sensin
Çıkar yolun yoktur bunu bilesin
Bitmesin umudun kalsın hevesin
Umutlar peşinde koştum yorgunum

Görecek gün varsa yaşamaya bak
Ayaklar baş olmuş başlarda ayak
Buna zulum derler dayanmaz yürek
Hayatın yokuşunda kaldım yorgunum