Cihat Şerbetçioğlu - Bir Yaş Daha Büyüdük

Bir yaş daha büyüttü yaşam bizi…
yörüngesinde attığı turlar,
uyanış heyacanı ve mahmurluklar tekrarındaki,
Aylar,haftalar,günlerle el ele verip.
Ne oldu yani,
Göğerip yeniden bostan mı olduk?
Filiz uzayıp,çiçek mi açtık sabahlara.
Kokularımız,
sevdalarımız tanrı katına mı ulaştı?
Biraz daha… elem ve keder, yitirdiklerimizden,
biraz daha… buruk hayaller,
yaşadığımız ihanetlerden.


Oynamış gülmüşsün,
çalışmış didinmiş, üzülmüş, sevinmişsin…
bak bir geriye,geçmişin hesabına…
kendin için ne kazanmışsın
başardıklarının arasında
ve ne yaşamışsın
yıllara savurduğun yaşlar sırasında.
Elde kalan ne,
gözlerindeki yorgunluktan başka,
değişen ve eskiyen bedenin
acıyla anıtlaşan yeni maskesi,
biraz çizilmiş,biraz sarkık,
ve içindeki fırtınalardan şaşkın kimliğin?
Ben miyim bu 57 senelik bedendeki can
bedendeki ruhu kaplayan kaftan?
Hani benim delifişek çağımdaki cevher
otoritelere baş kaldıran isyancı,
hani emperyalizmle döğüşen Ulaşlı?
Farkındayım acı durumun,
geçmiş bedenimle, anılarım
sevgilerimin
direnci ve sahibi
o sevgili çocukta kaldı.

Benim ödünç aldığım bu kefeni
Kısmetse daha fazla günler görmek,
yaşlılık günlerimin maliki sürükleyecek.
belli belirsiz anımsayacak beni.


Bellekten boşaltabildiğim yerlere
yazıyor önemsediklerini,
Usta seçimler yapmaya çalışıyor
beynimin yorgun hücreleri.
Oysa sen,
iyi ve sağlam tutmuşsun
kayıtları.
seni tereddütsüz ve ayrıntıyla yaşayacak ilk gençliğim!