biz eskiden ne güzeldik seninle yar..
nasılda severdik birbirimizi
nasıl hükmetmişti sevdamız herşeye
zamanı nasılda durdurmuştuk
bitmeyen sohbetlerde
ayrılık kelimesini
nasılda çıkarmıştık hayat lugatımızdan
hiç kimseler yoktu sanki etraflarda
bir sen bir de ben koskoca dünyada
gez gez bitiremezdik
o dar kaldırımlı küçücük sokakları
bir başladı mı bitmek bilmezdi muhabbetimiz
sadece 'seviyorum seni' lerden ibaretti halbuki
bakmaya doyamazdık birbirimize
dokunmaya kıyamazdın o küçücük ellerime
ne güzel gözlerin var derdin hep
içini çeke çeke...
şimdilerde sadece susarak özlüyorum seni
belki birgün diye diye..
sende yitirme bize dair umutlarını
birgün mutlaka diye diye