Küstüm körpecim
Küstüm sana
Sevdiğim bütün menbaları sildiğin için cesedimden…
Satılmış hissettirdin küçük kedimi
Yaldızlı mermerlerle kapadın mezarımı sanki
Küfrettin arkamdan ben gidince…
Ah çekmek kelebeğin işi değildi
Bir günlük ömürle
Çekdirdin o ahı kelebeğime
Küstüm körpecim
Küstüm sana
İçimdeki çocukta
Kaybetti oyuncağını
Ağladı…
Kırmızı da küstü sana
Anlayamadım o neden…
İstersen bir daha geri dönme bana
Ama ben küstüm sana
Mehtaba anlattım;
Hayalinle seviştiğimi
Ama yokluğunun şimdi kucakladığını beni
O da küstü sana…
Mantar panon ilişti gözlerime ansızın
Neler demedi ki bana
Gözlerim bakıştı onunla
O da küstü sana
Bembeyaz bir örtü çekti kendisine bir an
O zemheri gece sarıldı bana
Küstüm körpecim
Küstüm sana
Vurdum vuslatı geceye sitem eden sokaklara
Yürüdüm karanlığa
Karanlık bile küstü sana
Emin ol ki bir daha dönmem
O yola
Yol da küstü şimdi sana…