Cenk Gündoğdu - Şehir Yürüyüşleri XII.

hasta odası



kore'de kalan Hilmi Uysal'a



sanatoryum koridoru

hastaağzı yağmur:inmedir



karanlığın cebinde kalp

ıslak suyun teleklerini sayar

ev yoluna bakar

tanımsız gece odasına

çığlık tortusuna

gerçek hayatın yasasına

'hazırlıksız ve yalnız
iki söz gibi:

yaram işliyor

ölüm tutkun



morg kapısına açılıyor çarşaf

soru sorma, sedye çiçek taşımıyor



rüzgarı dolduruyorum böğrüme

sezgimi katlıyorum

sayıklamıyorum boşluğu

düş indikçe acı sürüyor, kış
kanatlarını düşürüyor

tanıdık geliyorum kendime

hasta terliklerini yön değiştirerek

inceden yatağımı topluyorum

yüzünü değiştiriyorum odanın

unutuyorum bilincin salkımını

pijamanın ötesini

dizkapağımın zamana akışını

acının majestiği geçişini



beni tut evlat,

dönüyorum hayattan

fotoğrafa bakmak kadar biliyorum

gömlek giymeyi unuttuğum günü

bastondan yonttuğum zamanı

çocuklarımdan olan çocukluğumu

elmacık kemiğinden başladığım, çirkin

portrelerin duvardaki renge karışmasını

torunlarımın başucumda saat gibi durmasını



morg kapısına açılıyor çarşaf

soru sorma, sedye çiçek taşımıyor





hayat, bir mevsimmiş hastane odasında!