Gece bitti aşkımız
Sabaha,
Nemli başladı gözlerim.
Puslu İstanbul da,
Haliç de buldular kendilerini.
Yağmur cama, bense sana ağladım.
Haberleştiniz mi? bu şehirle bilmiyorum.
Bana nispet yaparcasına,
Durmadı gün boyu
Şehir caddelerden
Ben yanaklarımdan süzdüm acımı.
Hadi anladım ben aşkıma da…
Bu İstanbul neye bu kadar dertli
Yoksa onunda mı var bir kalp acısı
Ondan mı? Bu halicin durgun,
Ama bir o kadar efkârlı sessizliği
Yormuyorum artık kafamı
Elbet vardır bir derdi.
Ben tükendim, zaten günde bitti.
Derdimi açtığım dostlarla
Kendimi hayata bağlıyorum
İstanbul hala camlara…
Bense yine sana ağlıyorum…