uzun zamandır suskundum,
yalnızlığa vurmuştum kendimi.
hayata, sevgiye, yarınlara, sevdalara dargındım...
dağlardaydım,
bazen sessizliğimi dinledim.
çoğunlukla kuş seslerini ve doğayı,
öyle çok özlemişim ki yalnız kalmayı.
bir yanımda hep gidenlerin vefasızlığı vardı,
bir yanımda yalnızlığım.
uzun zamandır suskundum,
her zamankinden yorgun,
ve bir o kadar da yılgın...
bir zamanlar bir adım kadar yakın olanlar,
artık bin asır kadar uzaktaydılar.
oysa herşey onlar içindi,
onlar zor zamanlarımdan çekindi...
uzun zaman sonra ayaktayım şimdi,
düşünmüyorum
beni yıkıp gidenler kimdi?
yeni bir dünyam var artık,
yakmıyor canımı mazideki vefasızlık.
ben eski sokak serserisi,
şimdiki dağların delisi.
uzun zamandır yılgındım,
uzun zamandır yorgun.
şimdi hayat adlı limandayım,
vefasızların adı silindi gemilerden,
artık sular durgun...
uzun zamandır,
ve ilk defa...