Cemal Şimşek - Sensizlik Ormanına Gel

Sensiz kaldım korkuyorum sensizlik ormanın da
Hayat yaşanmıyor sensiz,bir ışık ver bana
Bir ümit ışığı yak,içimdaki karanlığa
Bitsin korkularım,çare ol yalnızlığıma.
Sensizlik ormanın da sabah olmuyor,
Üşüyorum,üşüyorum,sensizlikten donuyorum.
Dudaklarım buz tutmuş titriyor kalbim gibi,
Nefes alamıyorum,sensiz yaşıyamıyorum.
Gel Umudum ol,Gel sevdam ol,Gel eşim ol,
Gel ısıt ruhumu,Gel hayat ver bana,
Gel usulca gir koynuma,gecenin karanlığın da,
Gel ışıkları yakmadan,Gel çocuklar uyanmadan,
Güneş gibi doğ ruhuma,çıkar beni aydınlığa.
Gel sokul sımsıkı sarıl bana
Gel dola kollarını boynuma bırakmamacısına
Bir sıcak nefes ver,buz tutmuş dudağıma
Gel hayat ver damarlarım da akan kana.......