Cemal Karsavran - İstanbul Yitik Şehir Ben İçinde

sormayin kimsin nesin diye
kayboldum kendi içimde
sildim sevgileri asklari
burusturup attim çöpe

dün geceydi çok eski degil
bedenim bir adim ileri giderken
ruhum iki adim geri

deli divaneydim sokaklarda
poyraz vurdukça sallanan
basim yerinden düsecekmis gibi
ayaklarim dolanirken birbirine

halsizlik kaplamisti her yanimi
üsüyen bedenim tirtir titrerken
buz kesmis parmak uçlarim
yüregimde dügümlenen anlamsiz kelimeler
tarifi mümkün olmayan dile gelmeyen bir türlü

çözüldü çözülecek dizlerimin bagi
biten gün yorgun ben yorgun
bitkin çaresiz
yürü yürü yol bitmez

kiprit alevinde isitirim morarmış parmaklarimi
her nefeste cigerlerimi sigara atesiyle
gözlerimi kapiyorum rüzgara
nefes nefes aliyorum geceyi
sigara atesiyle dumani havayi
her sokak lambasinin altinda karaliyorum
durup durup bu siiri
parmaklarima biçak vursalar
acimaz kan akmaz ayaz kesmis

ben üsürüm içim üsür
yalniz sokaklarda
giderim gittigim yeri bilmeden
bir bosluk var bende benden içeri

mide krampim basladi
ayaklarim buz
kaç zaman sürer bu ayrilik
kaç saat yol

ayaklarim bir adim gider
yüregim iki adim geri

bitermiki gece yalnizligim sokaklar
gittikçe gözümde büyüyen hayat
ben bitmeden

tatli bir haz veriyor
tenime vuran rüzgar
gökte gri bulutlar giderken benimle
bulutlar kayboluyor gözlerimde
ben kayboluyorum

istanbul yitik sehir ben içinde