Cemal Karsavran - Güneş Denize

raks ediyordu
göçmen kuşun kanadında sonbahar
yeleleri alevden
dudağında buruk tebessüm
gidipte dönememek

esirdi şafağa gün
esaret her yeni doğuş
tarih sayfasında izi kalan
bir takvim yaprağı daha
düştü gözlere

salınıyordu gerdanında
asma bahçesi
kara benler
şarap damıtıyordu
yüzünde bahar

meriç'e saçtım umutlarımı
ayçiçeğinin göbeğinde
toprağa düştü sevda çisi çisi yağmurlarla
bereket saç tellerinde

izin istemez aşk
çalar kapıyı aniden
boğulup kelimeler
mimiklere düşer yalın kılıç
gözler olur nokta

yeniden doğuştur istenç
güneş toplayan gözlerde
kar çiçeğinde açan
beyaz mutluluktur
baharla gülen

erteleme zamanı
mevsim dönüyor
arala perdeyi bak
gölge düşüyor güneşe
güneş denize