Cemal Karsavran - Fahişeydi Hayat

Alo yüz on beş mi
İlkimi kaybettim
Alaca karanlıktı
Seçemedim ayak izlerini

Bekledim dönecek diye
Yerçekiminde kaldı gözlerim
Sonbahara teslim di
Uyuttum dizlerimde

Yeni dünyaya açılan kapıydı
Hüzün damıtan gecelerde
Tecrit olmuş akşam sefasında
Aldatılmış bir anın baharıydı

Unutulmuş bir şarkının ezgisi
Deli poyrazla inliyordu
Rüzgardan kanatlar uçuşuyordu Muştu gelmiş postadan

Çingene akşamlarında
Uykulu gözlerdi yarı uyanık
İlki olmayan sondu
İç güveysinden haylice

Şizofren bakışlarda
Narkoz yemiş hasta
Soluyordu burnundan
Maskaraydı kelimeler

Ölüme durmuş saat
Zifiri karanlıktı yalnızlık
Sığınmış onurun gölgesine
Fahişeydi hayat

.