Cemal Karsavran - Bereket Sevgi Ve Aşka

günlerimi adıyorum sana
gecelerimi adıyorum istekle
sen ruhumun sen duygularımın
sen bedenimin her zerresindesin..
seni her şekilde düşlüyorum;
bir ağacın gölgesinde uzanmışken,
yarı uyanık yarı uykulu güneşe bakışını....

seni seyrediyorum
senin o duruşunla feyz alıyor yüreğim ve bedenim...
sağa sola dönerken yayvan gelen kalçalarını,
ve yan yattığında göğüslerini...
ki göğüs uçlarında güneşi emziriyorsun...
kurumuş dudaklarının yalarken kenarlarını
içim arzuyla doluyor....

tutup elinde kaldırıyorum gölgeden
bir dere kenarına iniyoruz...
tenhalıklarda
kurumuş dudakların dudaklarımla ıslanıyor...
avucumdan soğuk bir can suyu
sunarken yüreğimle
arzuyla dolu gözlerin değiyor gözlerime...

ve tenhalığında mekanın buluşuyor
yıllara özlem dağıtan tenlerimiz...
sere serpe uzanıyoruz toprağa
toprak ateş, toprak yangın yeri,
toprak kuru, toprak çakıllı...
sarmaş dolaş olmuşuz
kollarımız ve bacaklarımızla
lo gibi dönerken...
dudaklarımız şerbet emiyor dillerimizden
dönüşlerinde lo gibi geçiyorsun üzerimden
lo gibi geçiyorum üzerinden...
öpülesi kadar yumuşak tenin...
tüm benliğimizle
hissediyoruz birbirimizi.....

tohum ekiyoruz toprağa
sere serpe...
saban iş başında
tarla dere kenarında
ağaçlıklı ve tenha ve de ıssız
suluyorum kanallardan akan suyla
çorak toprak emiyor suyu...

yaz sıcak
kurak kalmış yıllarca toprak
suladıkça her damlasını
verim verircesine emiyor
bir damlası bile gitmiyor boşa..
akıyorum kanalda bir can suyu
toprağa sarılıyor tüm beden

toprak doyumsuz;
emiyor suyu suladıkça,kurudukça
suluyor suluyorum
dudaklarımla, ellerimle ruhumla
sevdikçe sevildikçe...
açız doyumsuzca
bereket sevgi ve aşka