Cem Uzungüneş - Hız

(hız eşittir yol bölü zaman)



camlara vursun. sirkeci'ye. çarşılara.

uzun uzun uzun yokuş aşağı

bir tren hızına varsın tedirginliğimiz



ölüm işte korkak bir köpek gibi

biz durdukça duruyor uzakta gözleriyle.

ve kaçtıkça koşuyor- salyalarla peşimizden



tren hızla giderken ay-kadınların

gülümsemelerine vursun. kucaklarında uyuyan

bebeklerin ürpermesi- tedirginliğimiz



ey gönlü eğlemeyen zaman kervansarayı

şimdi'ye, çöle vursun serabı tedirginliğin

çırpınan heveslerin çok yakınından



geçen hayat işte korkak bir köpek gibi

biz durdukça duruyor uzakta gözleriyle ve fakat

havlamıyor korkumuzun tılsımı tükenmeden



okaliptüs gölgeleri vursun yüzümüze
beyaz şeritleri çubuk makarnalar gibi hızla

ffffffpp diye yutan minibüs camlarına

okaliptüs dallarından akan karga sesleri

çarpsın tedirginliğimizin minibüs camlarına



yüzümüzdeki anlamı hızla koyultan

dikiz aynasından akan renkleri zaman kadar hızla

değişen hayat;

aşk emilip unutulmuştur bir anne memesiyken



tutalım yüzümüzde o koyu anlamı ama

matemini tutar gibi içimizde aşk harabesi

bir altın çağın ama kervan değil artık

köpeğin tutkuyla baktığı mecaz;

rengarenk yarış arabaları

renkleri kendilerinden hızlı

içlerinden diri bir facia olasılığı!



olsun. hadi gidelim. camlara vursun. peronlara.

biz olmasak olmazdı ne zaman ne de hızı

zamanın hızına varsın tedirginliğimiz

bebeklerin boynuna- burnumuzu gömelim.