Cem Uzungüneş - Grizu Sinsiliği

a. unutuluş



uzun sürmez sohbetimize inen ukde

o karbon sessizlik

ekranda mor dağlar acı sirenleri emerken

ağzımızda söz cesetleri



görünen bir şef

duyulmaz bagetini tıklatır

uvertürü için o siyah

-hava'da, donuşun en tatlı

uyuşukluğunda, üstümüzee uyku gibi

kar gibi yağan-

unutuluş senfonisinin



ki telkin edilsin sohbetimizin

içinde ukde kalmış söz cesetleri



ve müziğin peşinden sinsice

hışıltılı pardesüsüyle hız-lanarak!

Yüreğine suçüstü yakalanmaktan korkarak

Bir adam çıkar gider içimizden

Belleğin siyah sokaklarına!



b. kara elmas




ah, yüreğin unuttuğu her şey ölüdür

biraz üşürüz elbet bu beyaz yalnızlıktan

ama göçüğü altında vicdanımızın

jeolojik bir zamandır artık unutuluş



kömür tozu (çökeltisi) unutuluş

kara merhem (pansumansız) unutuluş



oysa bilmez miyiz, bu soysuz söz yığınını

örtemez o karbon sessizliği!



Ama müzik başlamıştır, ölüler

Az daha ölür ve hızla, geri geeri

Karbonifer Zaman'a kayar gözleri

kaç ölü gözakı bu kadar ak!

az daha, az daha kömür-yüzleri

kalırlar orda

daha kanları sıcakken : fosil



kaç arazi kaçar hızla üstten

kaç beyaz zaman

nal sessiz bir at gibi

belleğin sin'si madeninden