Cem Uzungüneş - Aydınlanma

evin ruhu evin ruhu

senin hayaletin Vicdan abla



yatalak bir anneye tutsak

senin kanatsız (bedensiz) melek kalbin,

tığ işliyorsun içimizde ihtirasla



bir geceye inanırız biz sarışınız

gece mucize istiyor senden

ihtirasının diri tuttuğu

adeta ilerleyen bir at istiyor



sarışınız; ne kadar da yakışsak

gecenin kakarşısındaki mahcubiyetimize

ihtiras, ak kirecin suda sönme sesidir nihayet



gece mucize istiyor Vicdan abla

sessizlik kendi ablalığına, iyiliğine katlanamıyor
beyaz bir at eşkin gidiyor gecenin vicdanına



evin ruhu, evin ruhuna

şahlanıp yatışan bir deniz sesi dolduğunda

alaca bir anın resmini çekiyor bellek;



sarışın bir kadın rakı içiyor!

Yatalak bir geleneğe tusak

Zarif bir cumhuriyet tebessümüyle



Yanan magnezyum kamaştırıyor

Karanlığa gömmek için yeniden

Soluk alıp veren şampanya rengi salonu



O kısa aydınlanma anında

Eşyanın yokluğundan yankılanan

Salonda bir at kişniyor! salonda bir at kişniyor, beyaz

Keskin bir kireç kokusu bırakarak genzimizde.