Celil Çınkır - İlim İlim Bilmek, İlim Kendin Bilmektir

Sondan öte son olmak, sondan sonu almaktır
Candan öte can olmak, candan cana gelmektir
Benden öte ben olmak, benden beni bulmaktır
İlim, ilim bilmektir, ilim kendin bilmektir
Sen kendini bilmezsin, yâ nice okumaktır

Elçisine ilk emri, sistemini okuttu
Ondan sonra evrene, istemini dokuttu
Zamane zalimleri, okumaktan soğuttu
Okumaktan mana ne, kişi Hakk'ı bilmektir
Çün okudun bilmezsin hâ bir kuru emektir

Neyleyeyim dadıyı, neyleyeyim lalayı
Neyleyeyim mürşidi, neyleyeyim mollayı
İnsana baktığında, görmüyorsa Mevlâ'yı Okudum bildim deme, çok tâ‘at kıldım deme
Eri Hak bilmez isen, ‘abes yere yelmektir

Anlamazlar elifi, eğri yaydan eğriler
Elifin tek tarifi, doğru oktan doğrular
Alfabenin ilk sözü, bu gerçeği doğrular
Dört kitabın manası bellidir bir elifte
Sen elif dersin hoca, manası ne demektir

İnsan gönlü Kâbe'den, çok önemli mekândır
Bilenlere gönüller, han içinde cihandır
Delibal sultanının, konakladığı handır
Yunus Emre der hoca, gerekse var bin hacca
Hepisinden iyisi, bir gönüle girmektir