Celal Soycan - İzlenim

İZLENİM

meydan kurnasındayım
göğün kalafatı altında
camdan kuma pürzaman



reçine damlıyor- memeden
yanlış devrilen ağaç
usulca uzanıyor boşluksuz
ormanına; duvarda
başını dinlendiriyor geyik



belleğin eleği kıpırdıyor,
buruşuk zembereğimin
basmakalıp ufkunda birbirini
siliyor med ve cezir-
- gövdemle görüyorum: koruğun şarabî pasını
çıngırağın saydam yazında
otun keçiye solmasını



bir ölüyü ortalayıp
kaşınıyorum- çapaklanmış
tören yalnızlığı derimde



midye kapanması, iki deniz
arasında kişneyen gemi
kuruyor suluboya toprakta



güneşin çadırında donmuş
çekirge- hohlasam
konar mı meydanın kurnasına?