Celal Soycan - Cemresiz Günlerde II - Baba

bir rüzgar boyu uzağım en yakın oğlumdan
bir kez bile soramadın adını yağmuruma
kanat vuran çiçek çığlıklı kızlarımın

kırılan tohum sesiydi eyvahım uçtu
kara gölgelerden süt emdi torunum
kızılca ninnilerle indi kar kuyularına

ufku gün ışığında alnıma yaslayan kitap
öğretti her doğum ölümle doğrulanırmış
kuşlar yuvalandıkça kurşun yaralarına