Celal Kabadayı - Nasıl

ben nasıl yalnızca seni düşünürüm
yalnız başına sen değilmisin benim aşkım
korumasız insanlar ölürken ülkemde
gitgide büyürken açlık sefillik
onurunu bile yitirirken güzelim emekçi
üç beş kişiye satılmışken halkımın ekmeği
bir işkenceyse yaşamak yurdumun tüpraklarında
susturulmuş, ürkütülmüşse, işçiler, köylüler
askeri, polisi salınmışsa yurtseverlerin üstüne
ben nasıl yalnızca seni düşünürüm
nasıl dokunurum sana yanmadan içim