Celal Bahar - Geç Kalmak

Ömrümce hep geç kaldım ben,
Hayata geç geldim mesela.
İnsanlar en fazla 9 ay 10 günde doğar ya,
Ben iki gün gecikmişim,
Doktorda yok o vakitler,
Ebem nice zahmetle almış dünyaya beni.

Ağlamamışım mesela, öldü sanmışlar,
Ağlayan anamın gözyaşlarında saklanmış bedenime.
İnatla tokat atmışlar defalarca,
Ağlarken bile geç kalmışım.

Babam, annem bir kez olsun,
İsimlerini söylemem için saatlerce,
Türlü oyunlar yapmışlar.
Söylememişim…..
Yaşıtlarım bülbül gibi şakırken ben geç kalmışım! …

Emeklemekte gecikmişim mesela,
Yürümekte de aynı şekilde.
Bir sorun var belki diye doktor doktor gezmişim. Yok, hiçbir sorun yok ama ben,
Geç Kalmışım.

İlkokula en geç ben başladım,
Okumayı en sonra söktüm.
Sınıfa girerken, eve dönerken hep geç kaldım.
Bir gün karar aldım,
Artık hiçbir şeye GEÇ KALMAYACAKTIM.
O tarihten sonrada bir daha asla geç kalmadım.

Ne zaman otobüsü kaçırsam,
Hep, otobüs erken hareket etmiş oldu duraktan.
İş yerimde mesaim hep erken başladı,
Yemeğe yetişememişsem kızmadı kimse bana.
Çünkü ben GEÇ KALMAMIŞTIM,
Yemek erken yenilmişti.

Ve şimdi sen bana GEÇ KALDIK diyorsun.
Oysa ben yıllaaaaar yıllar oldu geç kalmayalı.
Bu kez de ben Geç Kalmadım,
Sen sevgilim, sen erken vazgeçtin sadece.