Çok büyük konuştum,
Daha yürümeyi bilmezken tuttum aşka koştum.
Tam yakaladım sanırken,
Baktım ki yalan olmuştum.
Meğer gördüğüm rüya imiş uyanmıştım.
Meğer bir hayal imiş, gerçek sanmıştım.
Daha yüzmeyi bilmeden deryaya dalmıştım.
Kendim söylemiş, kendim inanmıştım.
Yalan sevdama yalnız ben kanmıştım.
Silkelen artık gönül, gel sende kendine.
Görmez misin davul bile dengi dengine.
O yar kanat çırpıp uçtu geldiği yere.
Ayakta bile duramazken uçmak senin neyine...
Artık unut her şeyi hiç söylenmemiş gibi.
Önce doğrul, hiç eğrilmemiş gibi.
Sil gözlerini, yaşın akmamış gibi.
Sonra git yoluna mazi yaşanmamış gibi.
Başka çaresi yok gönül, içten içe çürüyorsun.
Bu yara iflah olmaz, günden güne ölüyorsun.
Anlamadım ki sen hala neyi bekliyorsun.
İçindeki bu umudu ne diye besliyorsun.