Bazen ufkumu yalnızlık bulutları sarar
İçimde bir yolculuk başlar
Bu sokaklar,bu evler,bu insanlar
Ben onlardan habersiz,
Onlar benden habersiz yaşar.
Derimki bu dünyada ben kimim
Aslında yaşamda bir hiçim...
Sonra uzak bir sevgi şehrinde,
Ümit sokakları çıkar karşıma
Sıcacık ışıklar vurur duygularıma.
Gökkubbenin altıdanda aynı havayı paylaştığımız
Seven ve sevilenler gelir aklıma
Birden biter yolculuk
Derimki ben sevgiyle varım
O zaman ben bütün dünyayım...