Yaş otuzbeş demiş şair, yolun yarısı
Yarıyı da geçtik,yakın çıkış kapısı.
Bende çocuktum bir zamanlar,
Elimde bir sopa,tahtadan at koşturdum.
Tebeşir kokulu sınıflarda bende okudum.
Sıcak bir yuvada,sevgiydi sunulan,
Ben ümittim,hayattım,bendeydi umulan.
gözlerimden dünyaya bakan umuttu,
Gözlerde vefasızmış,öyle bakmayı çoktan unuttu.
Bizde yuva kurduk,sevgiydik sonsuzduk,
Çaresizlikler içinde mutluyduk.
Acılarda bile ısınırdık,düşünüyorum,
Şimdi kürkler içinde bile üşüyorum.
İhaneti de tattım ölümü de
Riyaları,mutlulukları,birer birer,
Tatlı meltemler okşadı kalbimi,fırtınada gördüler
Yaş otuz beş demiş şair,yolun yarısı.
Kırka geldik.
Bitmez sandık dünleri,kıymetini bilemedik.
Şimdi daha bir hüzünlü şarkılar
Güneş daha mı solgun
Yıllar hissettirmeden,neler neler aldılar.
Yaş otuz beş demiş şair,yolun yarısı,olsun....
Ümitleri öbür yarıya bağladık
Kapatıp sayfaları,yeni baştan başladık