Bu ara çalmayın kapımı açamam
Koluna yetişmiyor boyum.
Dışarısı toz duman korkuyorum,
Tek sığındığım yer çocukluğum...
Şarkılar söylüyorum kuşlarla
Yanmamış ormanların koynunda uyuyorum.
Sakın çalmayın kapımı açamam
Dışarıda fırtınalar kopuyor duyuyorum...
İnsanlar büyümüş,dertler kocaman
Sığınağımda hırsı,kavgayı unutuyorum
Çalmayın kapımı beni affedin
Bırakın ne olur bende kalsın çocukluğum...