Cansın Erol - Goncanın Masalı

Doğa uyandı yeniden.
Güneş çapkın delikanlı
Hazla gerindi gonca,
Güneşe göz kırptı,
Bulutlarla oynaştı.

Etrafta bir dolu dost yeşilden.
İşte bahar geldi yeniden.
Mutluluk saçtı gonca,
Renk,renk sevgiler verdi
Bülbülle şarkı söyledi,
Kelebekle dans etti
Büyüdü,serpildikce,serpildi.

Ne güzel gül dediler kimi neşeli gümrah
Koparmaya kıymadılar,yazıktır günah
Bir kısmı dudak büktü
Rengi çiğ, duruşu küstah
Neresini sevmeli,koparıp hemen ezmeli
Kalpleri hırs dolu,hasetle baktılar.
Ama onlar koparamayacak,kadar uzaktılar

Güneş yaktı,yağmur yağdı,rüzgar esti Gül güneşi,yağmuru,rüzgarı hep sevdi
Dedi ki''benim dostlarım var,
Onlar beni okşar koklar.
Ben onlara renk güzellikler veriyorum
Ben hayatı seviyorumBir gün uzandı bir el kopardı gülü
Gül yalvardı için,için
Yapma deymez,bir vazoya koymak için
Beni bende bırak,dalımda kalayım
Sana hep dost yaşayayım.
Gül eridi bitti,kuru dal oldu
Ayrılınca sevdiklerinden çabucak soldu.
Koparan el kızdı,hani o güzel rengin
Seni en güzel vazoya koydum suyunu verdim
Ama gül sustu ebediyen.
Eğer konuşabilseydi gerçekten
Derdi ki''Bir baharlık ömrüm vardı zaten
Çok mutluydum dalımdayken.
Şimdi bu isyan neden?
Bilmeliydin koparırken.
Beni öyle sevmeliydin,olduğum gibi
Neden beni yuvamdan aldın
Bak sende renksiz,kokusuz,sevgisiz kaldın.