Eskiden güller böyle perişan değildi
Her mevsim açardı kalpte yediveren
Ne soğuk dokunurdu dallarına,ne de rüzgar
Kanamazdı yaprağı böylesine sevgiden..
Ne zamanki sustu bülbül gelmez oldu,
Semaya vurdu ayrılıkta yalvarışları
Nice gül soldu,toprağın koynunda özlemle
Ondan yıllardır gök yüzünün yağmurla ağlayışları...
.