Bir bahçe kurulur gönülde,
Bütün çiçekleri aşktır sevgidir.
O zaman ne kavuran güneş vardır,
Ne donduran ayazlar bilinir.
Dünya kocaman ve parlak,
İnsan sanır ki ekseni benim,
Bir çift gözdedir mutluluk
Hayali vardır,sonsuza kadar sevmenin.
Sonra solar çiçekler bir,bir
Kurumuş toprak bulutlardan umut bekler.
Büker boynunu dallar,ayrılığın acısında,
Yine de su taşır,öpülesi yorgun eller....