Cansel Işık - Taburcu Oldun Geceden Gündüzlere

Gece diyorlar seni yatırdığım hastahaneye,
Amansız bir hastalığın içinde,
Terk etmişler seni çaresiz diye,
Sanki yıllar olmuş seninle,
Ben evde sen gecede,
Doktoru gelmiş hemşiresiyle,
Bize kahveye.

Umutsuz...boyun bükercesine...
''Çok sevdiğin için ölecek,
Sevme böyle delicesine,
Alma onu içine,
Boğuluyor o içinde,
Olmamış sevginin aşısını önce,

Bilmez o sevgi ne demek,
Bırak sevmezsen dirilecek,
Sensizlik demek...
Onun için oksijen demek,
Unutma! Sen bir kelebeksin...kelebek...
O yürümesini bilmeyen bebek, Düşerek öğrenecek,
Kanatlanırsa eğer seninle,
Yürümesini bilmeyen bebek,
Senli gecede ölecek...

Onu bırak gündüzlere,
Çaresi gündüzün zaliminde,
Onu bırak engereklere,
Panzehiri sürüngenlerin yüreğinde,
Onu bırak...bırak ki,
Her süründüğünde,
Gelsin sana geri,
Taburcu et geceden,
Onu da sevgisini de...
Sen öleceğine gündüzlerde,
O aşısını olsun zalimin yüreğinde,
O dirilsin bir engerekte,
Sürünsün de...
Uçmanın kıymetini bilsin seninle,
Sonra uçarsınız cennete.''