Cansel Işık - Su Damlaları

Yürüyorum yokluğuna doğru...
Çeyreklere az kalan tamlardan kopuyorum.
Kırılmalardan toparlanmaya gidiyorum,
Gururlardan inatlardan arta kalan yazıklara yürüyorum.

Aklın katili çılgınlık damarından kopuyorum,
Anla beni diyemiyorum...anlamlardan çıkıyorum,
Bir anlamsız aşka gömülüyorum,
Ellerin mi bu tuttuğum bir alev topumu bilmiyorum.

Serseri yağmurlar yağar mı?
Yıldızlar kayarda kuyruklarına takar mı?
Saçlarımdan oluşan bir sevda uçurtmasını,
Semalara salar mı?
Göçmen kuşların kanatları dökülür de adını yazar mı?
Bir güne inat!
Nefrete inat!
Geçmişe inat! ! Yeni bir gün doğar mı?

Adın orda kaldı,
Boşluklara doğru sarmaş dolaştı,
Seçemiyorum bu kargaşanın içinde adını,
Adın nerde hani nerde kaldı?

Yokluğuna doğru açılan camlardan içeri hüzün daldı,
Fırtınalar mıydı alıp götüren rüzgarlar?
Birbirine mi benzer kahrolası sevdalar?
Uğruna söylenilen ağıtlardan kalan bir hüzün buharı vardı,
Bak şimdi adını yazdı,bu su damlaları.