Cansel Işık - Sen Bir Yüzük Vermiştin Hatırladın Mı?

Fırlatıp attım sonsuzluğa...
Sen bir yüzük vermiştin,
Bense kutsal sevgim adına takmıştım,
Hatırladın mı?
Onca bayramlar geldi geçti,
Ben öksüz...
Ben yetim.
Herkes sevdiğiyle boy gösterdi,
El ele,kol kola,
Bense ortalık faresi gibi dolaştım sokaklarda.
Almancı deselerdi sana,
Zoruma gitmezdi asla!
Asker deselerdi yine aynı keza,
Beklerdim yolunu gelirdin mutlaka.
Yoksun,yoksun ama...
Biz neden kaldık yetimler gibi,
Bu iki saatlik yolda?
Bıraktın beni hep yokuşlarda,
Yokuşlardan yuvarlandım aşağılara,
Bir sana kavuşamadım...bir sana!
Sabrım kalmadı bu kaçıncı yetimlik rol? Ben bu sahneyi artık oynayamadım...
Sen bir yüzük vermiştin...
Hatırlasana!
Bense şimdi kutsal sevgim adına,
Tertemiz bir sevda anlamında,
Daha güçlü,daha mutlu olmak için,
Ucunda yalnızlık denilen karabasanda olsa,
Ağrısız uyanacağım günler için,
Artık üç yataklı hastane odalarında yatmayacağım,
Artık bayramlarda gözlerim yollarda,
Aptalı oynamak zorunda kalmayacağım,
Ben o güçlü,ben o taş kalbimle...
Yine nasır tutacağım,
Bir daha da kutsal sevgi masalına kanmayacağım,
Sen istersen dünyayı ver,
Öpüp de başıma koymayacağım,
Sen istersen öl geber!
Kadavra raporunu bir mezar taşına yazacağım
MERHUM FAZLA SEVGİDEN ÖLDÜ...
VE BEN ASLA ARDINDAN AĞLAYIPTA,
O SADIK KADIN OLMAYACAĞIM.