Cansel Işık - Bir Melek Ağlarken Ölüyor

Bir melek ağlıyor karşımda ellerim kollarım bağlı...
Kanatları kırılıyor...
Bir ben görüyorum...
İçim gidiyor o süklüm püklüm duruşuna...
Yerlere düşmesinden korkuyor yüreğine sımsıkı sarılıyor,
Herkes onu güçlü biliyor,
Oysa bir Allah görüyor,bir o yaşıyor,birde ben görüyorum.
İnsana sevmek için kalbi veren Allah,
Bir meleği sevdi diye böylesine cezalandırırmı?
Şimdi yerlere düşmekten korkarken bedeni yüreğini taşıyamıyor,

Titriyor elleri bir eliyle yüreğine destek verirken gözleri içlenip dalıyor,
Nispet edercesine öpüşen bir çift beyaz güvercin görüyor,
Titriyor dudakları büzülmüş dönüp öylece bakıyor yaralarına...
Yokluğunla anlıyorki artık kimsesiz, Artık kanatsız ve güçsüz...
Herkesin inciler döktüğü o melek şimdi ağlıyor,
Hani melekler ağlamazdı ya,
Bak o melek şimdi senden yana tüm kayıplarına inciler döküyor,
O ağlarken yapraklar dökülüyor başından aşağıya,
Bir yaprağın ölüşünü görüyor,
Kurumuş çatır çatır ufalanan yapraklar gibi,
Ellerinde ufalanmak üzere yüreği bedenine yalvarıyor,
'Ne olur biraz daha dayan ben ölmek istemiyorum'diyor
Saklambaç oynayan inci damlaları isyan ediyor,
İsyanlardan oluşan sellerde soluk alamıyor,
Hani melekler ölmezdi ya!
Hani melekler ağlamazdı ya!
Bak o melek şimdi ağlarken öldü yerde yatıyor...