Can Yücel - Akdeniz Yaraşıyor Sana

Akdeniz yarasiyor sana
Yildizlar terler ya sen de terliyorsun
Ayni islak pirilti burun kanatlarinda
Hiç dinmiyor motorlarin gürültüsü
Köpekler havliyor uzaktan
Demin bir çocuk agladi
Fatmanim cumbadan çarsaf silkiyor yine
Ali dumdum anasina sövüyor saatlerdir
Denizi tokmakliyor balikçilar
Bu sesler iste sessizligini büyüten toprak
O sesinin sardunyalar gibi konuskan sessizligi

Hayatta yattik dün gece
Üstümüzde meltem
Kekik kokuyor ellerim hala
Senle yatmadim sanki
Daglari dolastim

Ben senden ögrendim deniz yazmayi
Elimden düsmüyor mavi kalem
Bir tirandil çikar gibi sefere
Okula gidiyor ögretmenim
Ben de ardindan açiliyorum
Bir poyraz çizip deftere
Bir ada var sirf ebabil
Dönüyor dönüyor basimda Senle yasadigim günler
Gümüs bir çevre oldu ömrüm
Degince günesine

Neden sonra buldum o kaçakçi magarasini
Gözlerim kamasinca senden
Ölüm belki sularindan kaçirdigim
O los suda yikanmaktir
Durdukça yosundan yesil
Kulaç attikça mavi

Ben düzde sanirdim yikintim
Örenim alkolik asarim
Mutun dorugundaymisim meger

Senle çikinca anladim
Eski Yunan atlari var hani
Yeleleri bükümlü
Gün inerken de öyle
Agaçtan izdüsümleriyle
Yürüyor Balan tepeleri
Yürüyor bölük bölük can
Toplu bir güzellige dogru

Kadinim Yarasiyorsun sen Akdenize