Can Abdullah Yıldırım - Sen Vardın Anne

Hasretin sarmaya başladı anne
Karıncalandı yine her yanım
Şeritle sıkıyorlar sanki
Bir o yandan bir bu yana
Başım dönüyor nefesim daralıyor
Özlemin bıçak yarası

Unuttum kaçıncı gecesi uykum firarda
Rüyamı süsleten gülümseyişinde
Üzerime serdiğim yorgandan tiksinir oldum
Anne sözcüğünü her duyuşumda
Kollarıma gücüm yetmiyor bir türlü
Çekilmez gecelerin her sabahında
Bir köşede yetimliğimle uyanırım anne
Off anne
Üzerinde duran o hayırsız toprağı
Parmaklarımla kanatmak geliyor içimden
Ne zor şey sana ulaşmamak
Evden dışarıya her adım atışımda
Yolumun ilk durağında sen vardın
Son duraklara bile ulaşamamak yoruyor anne


Sen gittiğinden beri kalmadı hiçbir şeyin tadı
Hastalığını unutarak verdiğin teselli
Annesi kurban diyen şefkatli sesin
Bir parçası oldu beynimin
Geçen bayram sana geç gelmeme ağlamıştın
Şimdi yokluğuna ben ağlıyorum anne