Can Abdullah Yıldırım - Cano

Bende kal gitme cano
Bir bilsen
Her gidişin ne karakışlar yaşattı
Nefesime karışır kara bulutlar
Sarıya boyanırdı bahçem
İçimde biriken sözcükler
Dilime varamaz olurdu
Ondandır gitmek kelimesi
Issız mağaraların ürkekliğini yaşatır

Seni kederli bulunca sevgili
Her yanıma gülle şiddetinde dolu yağar
Ben gülmelerden
Gülmeler benden uzak kalır
Şakaklarım acır yalansı gülümseyişimde
Bilirisin cano
Yapmacık şeyler bana yabancı gelir


Can Abdullah YILDIRIM
CANO

Li cem min be, mere Cano
Ax, te carekê zanibûya
Her çûyina te zivistana qereqiş peydakir.
Ewur rêş tevî nefesa min dibin.
Baxçeya min bi rengê zer boyax dibûn
Bêjeyên di hindirî min de pirdibûn
Zimanê min nikane herêkê.
Ji ber vê ye bêjeya ‘mereTirs û xofên şikeftên tarî jîyandide

Te di xem û kulan da dibînim ey delala min
Li her derê min mîna şîddeta gulleyan zipîk dibarin
Ez ji kenan
Ken jî ji min dûr in.
Dema ku ez dikenim jênîgên min dişewîtin
Tu zanî Cano
Tiştên dêrewin ji min re pîr xerîbin.