Cahit Zarifoğlu - Salvo

Kanama dolabını taşır gibi gidiyorsun
Atların uyuşukluğu kimlerin vuruştuğu yerde
Aaman bir nalbant gibi boğuk elleriyle
Ovuyor çünkü uğultu çıkaran başlarınızı

Birinci ikinci ve dördüncü katları
Dizleri tik çeken bacakları
Örten masalarıyla
Bir jest alıp bir cümle götüren
Sağdaki gölgeden soldakine uzanan sahrayı
İşaretleyen ve böylece
Canlı duran elleri öğüten
Uğunan bedenleri çoğaltan aynalarıyla
Aslında kaynayan şehrin safrasında
O tek başına bir şeydir

Arada hantal bilmecelerle
Geçerek sualtı saçaklarını
Ağrıtan durmadan kavrayıp
İkili altılı cam kenarlarını
Çeker toprak çeker gibi üstümüze
Örneğin her gün gecekinin aynısı acayip kollar
Sarıp sarmalayınca bizi
Gözlerimize serilip akrep bezleri
Göğüs boşluğumuzda evren bezleri
Her noktasında ayağa kalkmanın bütün çeşitleri
Bir bir susar
Her el bir perde açar alnımıza
Aslında o saklı anda
Saklı kadınlar saklanır beynimize
Yalnız hakkımızı biz orada azarladık
Orada çiğan kuşları gibi
Kavuran ateşin içindeki zaman
Katılır da aramıza
Ve durmaz aramızda da
Gider severek
Okşar düşman gibi
Kuşu söyleyen çocukların
Ve zalim anılan
Tekrarlanan çocuğun da seçtiği sokakları

Santrançlar sağ köşede şah
Damalar damla damla
Ev ev
Ve balıkçı kadın rampalarında
Ağır yürüyüşlü adamların kafalarını
Testereye yakın mıntıkada
Ve durgun maytap ırmağında

Bilen gözün görün dünyanın görmediği
En yaşlı ve genç oyun kağıtları
Göğe gidip gökten gelen
Ölümlü yağmur gibi
Vurgun oyuk benliklerin
Karşı bakışlarda delinmiş
Denenmiş bileklerinde

Bir şeklin karşılıklı oturma bölümündeyiz
Hep böyle durur yaşlanıp ağlayışımızın
Gözevlerine kurulan sırat eğrisi
Ve uzun çubuklarımızın
Ve önümüzde uyuyan çocukların
Hiç çıkmayan
Ve çıkıp solumak için yer yüzeyine
Karanlık eve giremeyen
Yarısı bizde duran çocukların
İçimizdeki şehvet düzeyinde
'İstisnai' bir kadın

Tam sağlanmış olarak
Boğazkesen saatlerindeki çağrıları
Dolu duran iliklerinden derleyip
Kısrağı bütünler gibi
Önümüzde açışan
Sürtünüp tutuşan suları
Erkeğin gerektirdiği kadar
Kadın onu doğurmuş olarak
Uzaktan toplantılardan çağırınca
Ucuca yaşayan ayları
Duman alan bozguna katılan gözlerimizle
Göreceğimiz kadar
Aç dedirtti ağzımıza
İçimizdeki itimiz
Aç dedik bütün sancılarını
Önce dizlerine kadar fildişi
Ayakları

Anlayın bizim de güzelliğimizi
Bizim balık yiyip ölen
Kelimeyi çatlatan güzelliğimizi
Aklından açılıp kadının
Bizi kemiren yüzünün güzel terkisinde
Allahın ağır açılan
Geniş sofralı odalarında
Bir bir dünya namına
Seferber eder sevgilerini

Neler yapıyor artık
Sen bir şey yapıyordun ya
uvuuğ
uvuuuğ
uvuuuuğ

Çıkar bir yöne insan sıkletini
Diğer alanda filozof...
Tek başına bir şeydir
Savunur çoktan ağrıyan ağzını

Yuvarlak ağır atılan imkansızlıkları
cümleden cümleye şeklin ötesine
trampet çalan alan göz hücrelerinde
en genci öne atılan meydan çağıran
havzasız sabah gibi
ayıkları çıkarır sözlerini
kızıl sarı yeşil mor renklerine
batırır gittikçe taş olan kaynaklarını
ağızdaki namluya sürülen kelime haçlarını

Sen saçaklanıyordun
Elinden çıktığın dehlizin küçüklük kadınına
Gümüş giysiler önünde
Bir de göğe dayanan yanan ay önünde
Doğu'yu yaya gerince
İnanç terazili hazret gözleriyle
Şerbet veriyordu okunan şekerden veriyordu
El veriyordu

Şimdi ağırlaşan sağılan hak dolu çehrende
Buhran bıçak yarası
Marşlara çabuk şarkılara
Eşitlenen geçmişinin
Kalifiye insanı kök sürüyor Zorlayıp değiyor uzay hayvanına
Ben kanlı insan gibi
Arta kalan çiçeklerden
Kaçırıyorum camlara yayılan can sıcağını
Aramızda
Kumaşlarımızın yaşayan koyunlar

Kaçırılan kurtlar yüksekliğinde
Sürdüğü bedenlerden
Ölümün arkasını bize
Önünü duvara dönüp
Küskün
Mümkün bir deniz gibi
Aramızdaki arkadaşımız alıngan ölümün
Sırtı duvarları kaplayan
Yüzü aynaları
Masaları gerekli kapıları
Yirmilik insan kalıplarını
Doğum gecesi haklıyan
Bakışı
Karşı bakışları hesaplayan çocuğuna
İnce tezgahlı günahları
Az az içiriyor
Bir garson - çıldır çıldır -emekle
İçinde kaşık duran
İçinde çay duran
Yanında şeker duran
İçinde bardak duran
Elinde tabak duran eliyle
Garson ölümden gelen haberle

- Ağrıyan ağrıdıkça sahnesi -
Orada bir adam
Garsona çay yalvarıyor
Anlatın benim de güzelliğimi
Negatif üzerine beyaz basın
Görün içimden ayrılan köleliğimi
Oraya
Balığın ağzındaki dünyalar şarhoşuna
Öne sürüp benim adımla
İnsan üreten iklimleri

Hamamda kadınların sancılanıp
Hamamları aydınlatan kadınların
Yalvardıkları tanrılar gibi
Bağışlayın benim de güzelliğimi

Kutlayın alçak aynalar
Bazen duygulu duran
Beyaz şeker tanelerini
Kör de olsa gün doğarken
Akvaryum ağlarken
Yalnız o anlaşıldı bizlerden

Geçerek ocağı taşıran
Su basan sabahı
Yanmaz ateşleriyle
Önemli saattir geçilmez şarkılarında
Kumlarda yüzlerin eğrildiği
Sıkışıp iki etin
Kıskançlığa gelindiği evlerinde
Balıkların toplanıp yendiği
Kemiklerinin düz bir kasabada
Köylü ayaklarına değdiği
Şapkalarının hafifçe öne eğildiği
Büyük akvaryum sabahlamasında
Domuz tanelerini ineklerin beygir kırıntılarının
Bir süre okşanan ağrılarıyla
Sevince fırlayan kelime tüketen
Birbirine mıhlanan dişli ağızlarıyla
- Garson bir süt çayı daha

Tavanda cenkeden tek seste
Tabakların nakışlarıyla
Hazreti İsa toplantılarından ayrılan
İlk Muhammed lengerinin
Başında zenci evlatlarının
Çekilip gözlerine yerleşen
Dalgalanan etraflarında
Can çağıran evren kişilerinin
Başlarının bütün kaynamalarında
Selamını ezraile mahsus çakan
Allah'ı yalnız kuşanan
Ağır yere yerden ağır alınan bedenlerin
Görmediğimiz hafif canlarını
Derhal acele edenlerin ardından
Külahını ağzına sürmeleyip
Hassas o gök işçiliğinde
Denizin yan gelip
Bazen eteğini toplamadan atladığı
Kesilen yürek uzantılarının
Ötesinde çukur

Kızgın kırmızı bacaklı kadın vardır
Rüzgarlı anların tranvay altında
Yerinden oynayan gözünü
Bütün sivri demirlere çarpa çarpa
Düşleyip el koyduğu
Bütün akvaryum duraklarındaki masalara
Saldıran dirseklerin
Sinir uçlarında başlayıp
Aka aka yorulan ırmakların dikine duran ırmakların
Etin ve her çeşit kemiğin
En içlerine yorgun takalarla
İnip yüreklendiği gıcırdadığı tarhlarda
Diz dize değen kahramanları
Cihan garsonları da
Hep yakınında dururlar
Kızgın
Kırmızı bacaklı kadının

Uzun bacaklı leylek içimizde genç açar
Uzun uçuşlu kanatlarının altında
Hangar dolusu donmuş alçının
İçinde hışırdar başımız

Salgın duvarlar
İç içe geçen vücutlar
Büyülü bir gecenin
Karanlığa bitişik ışığında
Işıklı varlık sıçramasında
Bellekten kendini kaçıran anlıklarını
Hatırlamaya koşarlar
Durgun benlikler kanaması duran suratlar
Susuşan etler tortu hücreler
Ağzın mağarasında
Tek başına kıpırdayan
Canlı dil hayvanında
İsmini bulup çıkarmaya
Adını koymaya saldıran
Zehir uçları sancılar