Cahit Zarifoğlu - Park'ta

Müzik silaha yaklaşarak savaşmadan
Geriyordu sinirli gövdede.
hiç ırgalanmadı nehir ve karşı yamacın çiçekleri

Geriyor ve arada bir
Çekip bırakıyor ortasından.
açan ağacı
hızı üreten ve yola yayan aracı
balkonda boyatan çocuğu
aşamadan
hızlandı aşamadan.Aşırı müzikle
kısalan kollar ve şişiyor parmakların
ve uzasın mı saçların daha
her gün yürüdüğün parkta arkanda
ağlayan birşey duydun dönüp bakmadan
yürümek.Yanlarından geçerek nehrin kıyısında
sarma sigarayı dolaştırarak içenleri
fakat birden ve ancak
evde yokladın kendi öz gözlerini

sen par prensip ağlamazsın
bir şarklı olarak çok gerekince
ancak bir hece kadar
yüreğin kan ağlar

Bir de
kadın gördün
karnını kırmızı mor turuncu
ve dik duramıyan gevşek sarı bir renkle
çocuğa doldurmaya uğraşıyorlardı boğuluyorum dedi çocuk nemli çimende
kaçıyordu ıslk bir aletle burularak
ama sesini duydular
bırakmadılar ama derinden dalgalandılar
boğuluyorum dedi kadının çocuk yuvası ve bele döndü
ama sesini duydular.Hepsini
bıraktılar ve derinden dalgalandılar

renkli ışıklara sönüp yanarak üreyen
yeni müzikle
yoluna bulan başın ve sallansın gövden
şimdiden daha
bir kadın da gördün
karnını.bir kaç kişiydiler
içerik beklemeden.
ışığa lambalarla ve müziğe vuruyorlardı
elleri bir böceği ikiye bölüp
bir tavşan da bölüyorlardı avlanarak böyle

parkta kuşku uyandıran bir gövde buldun
yanında
işlemeye alışmışken
tıkanmış
bir damar yatıyordu

o böceği
o tavşanı yanyana değerek
göz kırpmadan küçümsemeden
aldın.