Cahit Zarifoğlu - Özetler

Hiçbir karası kalmadan aydınlanan kanla
Akar dağları çoşturur suları bir kanla
Çarpa çarpa yüreği ismini Allahın
Hızla bir dua kapısı araladı kılıçlar
Efendilerimizdeki kılıçlar
Ki herbiri
Akışında zikrin bir küçük tesbih tanesi olan
sıradağlara
Ordu götüren -
Hülyalara

Dua vuruyordu
Cenkci dua vuruyordu
Yanamaz oluyordu düşman ateşi

. ağlamasın için önünü kestim
yıkılmasın diye işimi bıraktım beline sarıldım
sağ göğsünden vurulmuş gibiydi.

. acılar ey acılar
zırhımız kırdın etimiz lezzetine bulandı
fikirler bağlandığım.
Hayır sevgilim vermedin daha
Aç biilaç üstündeyim etinin

Bahar geçti de açmadı çiçek badem dalları
Bu kara toprak lafzı
Şek mi var sende ey mahcub kalbim
Ki kollanamazsın bir türlü korkularından ölümün

Bir ay tutulmasına bakakalırlığı yüreğe indirerek
Geceleri insan karanlığında uyandıran
Nabız hallaçlıyan çarpışlarından yoruldum

Kıvrımlarını toprağa yaymış
Bir beyne vardım
Gözüm yere dikilir

akraba açken uzanamasın elimiz ekmeğe
komşu tasalıysa tasalansız evimiz
iştahayla gülünmez bizde
azbiraz tebessüm edilir
dünya için sevinilse