Sabah ezanı duydunca, kalktı namaz kıldı, bu fakir.
Kuran okuyup, doğruca Rahman'dan istedi bu fakir.
İki ay öncesi hiç şiir yazmamıştı bu fakir.
Coşup coşup, yazıp, söyler oldu bu fakir.
'Dervişş' deyişinize çok kırıldı bu fakir.
Devişlik hor görülür sandı bu fakir.
Çift 'ş' yi hakaret addeder bu fakir.
Yinede saygıda kusur etmez bu fakir.
Sözlerinizde serzenişler bulur bu fakir.
Çok hasastır hemen incinir bu fakir.
Çöllerde yetişip güller açmıştır bu fakir.
Susuzluk hasretiyle yanar durur bu fakir.
Anlayanım var mı der durur bu fakir.
Kendini asla büyük göremez bu fakir.
Bunca yaratılanı özden sever bu fakir.
Elinde olsa kainatı sevgiyle kucaklar bu fakir.
Bağlasamda durmaz sözlerim der bu fakir.
İnanın sanki hepsi birden fırlayacak der bu fakir.
Neler vardır gönlümde kaynar durur der bu fakir.
Güneş patlaması gibi kor alevli yüreklidir bu fakir.
Evlidir, bir çocukludur, şükreder bu fakir.
Hayatında kötülükten hep kaçar, bu fakir.
Eğitimli, çok şükür zeki birisidir bu fakir.
Rabbinden sadece rıza umar bu fakir?
Anlattım size işte böyle biridir bu fakir.
Sözlerindekini özünde duyar bu fakir.
Yaşayanlar bilir bu hislerimi der bu fakir.
Ne yapacağinı bilemez olur artık bu fakir.
Gönlüm çok zengindir der bu fakir.
Sizede çok sevgim var der bu fakir.
Ağlatan sözleriniz var der bu fakir.
Ne olur dindirin bu acıyı der bu fakir.