Çağlar Aşık - Aşk Leyla&ya Mı, Mevla&ya Mı?

Bir genç aşık olmuş gerçekten.
İlk defa hissetmiş sevgiyi yüreğinden.
Evlenmiş sevdiğiyle, vakit geçirmeden.
Mutluymuş, sevgilisiyle muradına ermekten.
&
Günler, yıllar, su gibi akıp geçmiş, fark ettirmeden.
Sona yaklaştıkça, iyice anlamış, gerçek aşkı özünden.
Acaba Leyla'ya mı, Mevla'ya mı, aşıktı gerçekten.
İyice düşünüp, karar vermeliydi, vakit geçirmeden.
&
Leyla'sına aşıksa, yaşamını Leyla'sına harcamalıydı.
Mevla'sına aşıksa, yaşamını Mevla'sına harcamalıydı.
Ne Mevla'sından, ne de Leyla'sından vazgeçemedi aşık.
Tüm sevgisiyle, aşkları için gönlünde yerler açılmıştı artık.
& Yaratılanı da sevmişti, Yaratandan ötürü, gönülden aşık.
Aşkının ateşiyle Leyla'sını unuttu, Mevla diye inledi aşık.
Yaşıyor muydu, yoksa ölümüydü, delirmiş miydi, sevgili aşık.
Aşkı için durmadan ağlayıp, çağladı, yandı kor oldu, öldü aşık.
&
O artık kendisi için yaşamıyordu, nefsi ölmüştü, gömülmüştü artık.
Zaferini kazanmıştı, tüm aşkıyla Mevla'ya yolcuydu, ansızın uçtu aşık.
Ruh alemine süzüldü, varlık aleminden sıyrılıp geçti, nice sırlara erdi aşık.
Sırlarını ancak kendisi bildi, sözle ifade edemedi, anlatamadı aşık.
&
Bilemeyiz elbette, neler gelecektir, sevgili aşıkın ruh aleminde başına.
Azıcıkta olsa hissettiklerini anlatabilmek için hep dualar etti Mevla'ya.
M e v l a m, M e v l a m, ya M e v l a m sonsuz şükürler aşkına M e v l a m, dedi.
Artık tüm sözünü söylemişti, daha fazlasını söylemeye gerek bile görmedi.