Cafer Şen - Yalnızım

Şu an dert yüklüyüm hem de katar katar
Bir dert alır beni, öbürünün kucağına atar
Dertlerle geçiyor nefes aldığım her bir gün
Mutluluk çok uzak ve ben mutluluktan sürgün
Ve garip duygular var içimde
Yakıp yıkıp eritiyor durmadan
Her günüm başka biçimde
Akşam gelir daha sabah olmadan
Özlerim dostların sesini, telefonda olsada
Bulunmaz biriymişim? Gelde bul kolaysa
Ben istersem buluyorum, nasıl olur bilmiyorum
Nedense bazı dostlarımı bir türlü silmiyorum
Dostluğun anlamını insanlar anlarsa eğer
Gerçek bir dost ölüme değer
Dostlukların tadı vardı, artık eskilerde mi kaldı?
Şeytan ruhları bu kadar mı satın aldı Artık böyle olmuş dünya böyle olmuş gerçekler
Kim başkasının derdini paylaşıp kendisine ekler?
Demek ki herkesin hayat kapısı sadece kendisine açık
Sevilen bir yana artık dostlardanda ayrılık
Yerim belli yurdum belli ben bulunmaz biriyim
Ben artık ne ölüyüm ne de diriyim
Bulmak zordur beni, hatıraların aktığı diyardayım
Bulunamam kendimde, çünkü ben hep yardayım
Hiçbirşey koymadı bana, son zamanlarda yaşadıklarım kadar
Bilmezler ki yüreğim nasıl yanar?
Seslendiğim insanlar, bu sesimi duyuyor musunuz?
Saat gecenin dördü, yoksa siz uyuyor musunuz?
Boş ver be gönül, bu yaşadıklarına baş kaldırma
Sensin zaten bana istediğimi aratan
Olmasada isteklerin aldırma gönül aldırma
Seni sevmektedir YARATAN'