Bülent Karataş - Ben Seni Çok Sevmiştim

Günlerden neydi, mevsimlerden hangisiydi hatırlamıyorum

Bir koşuşturma bir yaşam savaşının içinde sana takıldı gözlerim

Seni özlemekten ve seni düşünmekten başka bir şey yapmıyordum

Ben seni öyle çok sevmiştim..ki her gece kaderimden seni dilenirdim



Elini tutmak, sana dokunmak ve seni öpmek hayatın anlamıydı

Ben seni çok sevmiştim, sensizlik ölüm gibiydi

Sana hep kendimi anlatırdım..anlamadığını bilirdim yine de'

Yalanlar girdi aramıza'varlığım hayatında önemsiz biriydi



Ama yine de ben seni çok sevmiştim..özlerdim hep seni..

Omzuma yaslanıp nefes almanı..söylediğin masumca yalanları
Hiç olmayacak hayalleri sevmiştim..umutları'başakları

Asla benimle olacak kadar yüreği olmayan seni..



Ben seni çok sevmiştim sevdam'.

Tüm yaşanmazlıklara inat

Gözümden akan yaşlara aldırmayıp..

bir gün mutlu olurum diye

Ama boş olduğunu bilerek'

Beni kırmaların biter diye bekledim..

Şimdi bıraktım uzaklıklara kendimi,

SENSİZLİK tek hediye'