Bülent Karataş - Anne

Bilseydin sen anne gözümden akan yaşları

Anlayabilseydin kalbimi parçalara ayıran duguları

Düşünseydin mutsuzluklarmı..beynimdeki çıkmazları

Asla beni dünyaya getirmezdin belki de...



Biliyormusun anne öyle acılar çektimki ben

Öyle karanlıklarda tutsak oldum ki hayatta

Günlerce huzur veren gözlerinle yollarımı gözlerken sen

Ben ölmüşüm çıkmazlarda belkide anlatamasamda



Her gece gözyaşlarımın döküldüğü yastığıma sarılıp seni özlüyorum..
Tüm sevgiler yalanmış anne dünya güzelliklerle zehirliyor insanı

Bir senin sütün temizmiş..bir senin kucaklarında huzur varmış anlıyorum

Çevremdeki herkes öldürüyor beni anne..



Senden çok sevdiğim bir kız vardı anne..

Bir gün çocuklarımın annesi olur diye düşler kurdum..

Sana yalan söyledim param yok diye onunla bir hayatım olsun diye biriktirdim..

Biliyorum artık anne kimse sen olamaz..

kimse benim için senin çektiğin acıları çekmedi ki..

SEN İLK AŞKIMDIN ANNE...SON DÜNYAM SON SEVGİLİMSİN BENİM..