Bülent Güldal - Seni Dinlerken

SENİ DİNLERKEN

Yanaklarının gümüş çukurunda ışıklar oynaşıyor

bir demet karanfil oluyor dünya ortasında ben

tutuversem bozulacak büyü savrulan eteklerinden


Cümbüşlü meyhanedir gönlüm makber isteyenlerin olsun

bana sıcaklığın ver göğsünden havalanan yaz kuşlarının

dağ denizle yoğruluyor gökyüzü düşüyor içime seni dinlerken


Ardımda kalan yol eskidikçe sabırla yenilendim

derin sulara düşürdüm yüreğimi dönekler pazarında

aykırı bir sesim Allah'a bile eyvallah etmeyen

Kanlı gömleğini çitilemekten usandım kirli yüzyılın

aşk faslında acemi taylar yarışıyor yangınlı bulutlarla

türkülerle geçiyorum ömrümün güz bahçelerinden


Tuzu kaldı tenimde tırmandıkça düştüğüm kayaların

buza dönüşen eşya,ıssızlaşan odalar,mor yalnızlık

kırığını onarıyor kristal bir vazo kokladığım gülünden


Bana düşlerini ver lacivert gözlerinin şen türkülerini

şiir ırmağımın son dizesine düşür yaz gecelerini

kırmızı karanfiller dönüyor başımda seni dinlerken