Bülent Güldal - Ölüm Çarkı

Karabük'de ocaklar yanar içimde
Tuzla'da vinçler hep başıma düşer

Yeri göğü yiyenler doymaz bir türlü
adını kader koyarlar işbilmezliğin

Cehenneme uzanan yoldur kuyular
kömür kokar gaz kokar ölüm kokar

Bir kısır devrandır döner ha döner
alt kata düşmandır üst kattakiler

Sıradan bir spordur iş kazaları
sırıtır durur varyemez kodamanlar

'Hep bana rab bana'cıların gözlerinde
bir ceylan sürüsüdür aş peşinde koşanlar

Ne de güzel kurmuşlar çatılarını
yasalarla yalanlarla ilâhi vaatlerle

Paraya tapanların tezgâhlarında karınca dualarına sığınır ömrüm

Alınır elimizden yaşamın şaşmaz alfabesi
bize mahalle mektepleri onlara özel okullar

Feri çekilir gözlerin duyulmaz yürek tıpırtısı
Bürünür kara kaftanlara dertop olmuş yaşamlar

Ölüm madenlerinin ateşten birer kuşu
paslı tersanelerin kopan cıvatalarıyız

Bir değil binimiz bir an da ölüverse de
ucuz ah vahlara konu olur adımız

Bu işsizlik bu yoksulluk bu çaresizlik içinde
kapılarda meleşir sürüsüne bereket kuzular

Sakın aldanmayın kirli kürsülerin hıçkırıklarına
ölüm çarkı acımasızca dönecektir o kuzularla


(Kar Ed.Dergisi;Mys.-Hzrn.sayısı,2010)