Bülent Güldal - Nehir

NEHİR

Terli göğsünde gümüşi yazın
uzun bacaklı bir nehir akıyor
anıları istifleyip düş odalarına
sekerek geçiyor sarp yamaçlardan
sıcak merhabalarla düşüyor sofrasına
aşkla yoğrulan ak köpüklü Akdeniz'in

Köpüren ıslığında zamanın sesi
kavgaların tanığı nice öldürümlerin
not düşüyor paslı aynasına kalabalığın; gökyüzünün şen türküleri sizin değil mi
set mi dinler çılgın su ummanın kokusuna doğru
görenler çoğalacak elbet tanrıya akran Spartaküs'ü

Uçurumların hüzünlü yalnızlığını
serinliğini akıyor boynu bükük dağların
ardıç bir avlunun dost sesine çeviriyor yatağını
basma entarisinin eteklerinden kuşlar havalanan
zeytin gözlü bir kıza dönüşüyor dünya
bütün hızıyla damarlarıma yayılıyor o zehir
bu türkü bitmeli şimdi uzun koşusundan yoruldu nehir