Bülent Güldal - Çargah

Bu yağmurda yola çıkılmaz
kasırgalar iniyor dağlardan
eğil de bir göz düşürüver
az ötesi her yer acemaşiran

Rengini gözlerinden almış
bir akşam çöküyor üstelik
koyun mahsun boynu bükük
sis içinde kayboluyor çargah

Bir yerlere yetişmek de ne
önümüz sıra giderken aşk
başladığımız yerdeyiz anla
şiirime anahtar oluyor
saçlarından esen zaman
İnce bir çitle kuşattım hem
gözlerinden dökülen ışığı
eşyalar seninle tertemiz
seninle konuşkan ömrüm
odalar seninle sevinçli
ıtır sızıyor saksılardan

Bu yağmurda yola çıkılmaz
ferahfeza bir gök açılır
öfke kuşları uçar birazdan
aşk kavşağındayız anla
türkülerimize dönüşür
suların akışındaki naz